پارسه
پارسه(تخت جمشید) درهفتاد کیلومتری شیراز ونزدیکی مرودشت قرارگرفته است.
پارسه را بر روی صفحه ای از سنگ به ارتفاع چهارده متربنا کردند ودارای
ساختمان عظیم وسرشار ازپیام ولبریز ازگفتار می باشد.برای توصیف پارسه نیاز به
چندین کتاب و مطلب می باشد،سخن درباره ی مکانی است که به
گفته ی کنت کورث«شهری که همه ملل برای گرفتن قانون بدانجا می رفتند».
این سرمایه ی عظیم ملی طی دو هزاروپانصد سال مورد تاخت وتاز
هجوم طبیعت وانسان ها قرار گرفت واینک نیز پابرجاست.
اولین آسیب جدی آن به دستور اسکندر مقدونی بود که به آتش کشیده شد و
سقف ها وخیلی از ستون های چوبی زیبای آن ودرهای چوبی در آن سوخت
وتبدیل به ویرانه شد.بعد ازآن درهنگام تصرف ایران به دست بیگانگان به تصور
اینکه این محل بت خانه است صورت نقوش برجسته وآثار به جامانده را منهدم کردند.
در دوره ی زندیه برای ساخت کاخ ها واماکن شیراز ازستون ها وسنگ های
موجود پارسه استفاده می کردند.
دولت های آمریکایی واروپایی به منظور باستان شناسی اکثرآثار پارسه را به
یغما بردند و در موزه های لندن،پاریس،مسکو وآمریکا قرار دادند و در نهایت
پس از بیست وپنج قرن بلایای طبیعی نظیر سیلاب و طوفان وزلزله و گرمای
شدید تابستان و سرمای زمستان و برف و باد وباران اینک این آثار باقی مانده است:
1)پلکان ورودی
2) دروازه ی ملل
3) کاخ آپادانا
4) کاخ تچر
5) کاخ صدستون
6) کاخ سه دروازه
7) کاخ هدیش
8) عمارت خزانه وبارعام
9)آرامگاه اردشیر دوم
10) آرامگاه اردشیر سوم
منبع:کوروش کبیر(فرشاد ابریشمی)
|